چه تفاوتی بین باتری های آلکالاین با باتری های معمولی هست که آنها را گران تر می کند؟
باتری های آلکالاین با یک واکنش قلیایی میان روی و دی اکسید منگنز انرژی تولید می کنند. در حالی باتری های معمولی از یک واکنش اسیدی انرژی تولید می کنند.
باتریهای آلکالاین چهار (تا شش) برابر، ظرفیت بیشتری نسبت به باتریهای معمولی دارند. همچنین به جریان دهی بالا و امکان دشارژمستمر باتری آلکالاین نیز می‌توان اشاره کرد. با وجود اینکه قیمت باتری آلکالاین تا حدودی بیشتر از باتری معمولی است ولی با توجه به زمان سرویس دهی بیشتر، باتری آلکالاین در واحد زمان از هزینهٔ کمتری برخوردار است.
مزایای دیگر:
شدت وقدرت تخلیه بالاتر
مقاومت داخلی کمتر وثابت تر
هزینه تخلیه در ساعت اقتصادی تر
زمان نگهداری بهتر وبیشتر
مقاومت بیشتر در برابر تخلیه مداوم وشیب مناسب تخلیه
طول عمر بیشتر
عمر قفسه در باتری چیست
عمر قفسه: باتری‌ها حتی هنگامی که از آنها استفاده نمی‌شود و درون بسته‌بندی خود هستند هم به‌صورت تدریجی انرژی ذخیره‌شده‌ی خود را از دست می‌دهند. مدت زمانی‌که طول می‌کشد تا یک باتری بیشتر ظرفیت خود را از دست بدهد به «عمر قفسه» (shelf life) مشهور است.
در شرایط دمای اتاق، عمر قفسه‌ی باتریهای غیر شارژی روی-کربن بین ۳ تا ۵ سال، باتریهای آلکالاین بین ۵ تا ۱۰ سال و باتریهای لیتیومی بین ۱۰ تا ۱۵ سال است. این مقدار برای باتریهای شارژی معمولا بسیار کمتر است.
اثر حافظه (Memory Effect)
اثر حافظه (Memory Effect): اثر حافظه پدیده‌ای است که در آن درصورت شارژ کردن باتری نیمه‌پر، ظرفیت آن به‌طور تدریجی کاهش پیدا می‌کند. برای مثال اگر باتری خود را با داشتن ۲۵ درصد شارژ مجددا شارژ کنید، پس از چند سیکل باتری بازه‌ی شارژ «۲۵ تا ۱۰۰ درصد» را به‌عنوان بازه‌ی «صفر تا ۱۰۰ درصد» در نظر می‌گیرد و عملا ۲۵ درصد از ظرفیت خود را از دست می‌دهد. در چنین حالتی به اصطلاح گفته می‌شود باتری نقطه‌ی شارژ شدن را به‌عنوان شارژ صفر «به یاد می‌آورد» یا اینکه ظرفیت قدیمی خود را «فراموش می‌کند».
تنها باتریهای شارژی نیکل-کادمیوم (NiCd) و نیکل-هیدرید فلز (NiMH) تحت تأثیر این پدیده قرار می‌گیرند و دیگر انواع باتری (ازجمله باتریهای لیتیوم‌یونی که در تلفن‌های هوشمند و لپ‌تاپّا استفاده می‌شوند) دربرابر آن مصون هستند. می‌توان تأثیر این پدیده روی باتری را با چند سیکل شارژ و دشارژ کامل، تا حدودی برطرف کرد.
باتریهای روی-کربن (Zinc–Carbon)
قدیمی‌ترین باتریهای خشک هستند که به تولید انبوه تجاری رسیدند. این باتری‌ها برای اولین‌بار در اوایل قرن بیستم میلادی عرضه شدند و اولین چراغ قوه‌های الکتریکی توسط آنها روشن می‌شدند. باتریهای روی-کربن غیر قابل شارژ هستند و ظرفیت آنها در سایز AA حدود ۴۰۰ تا ۹۰۰ میلی‌آمپر است. اگرچه این ظرفیت در مقایسه با دیگر انواع باتری ممکن است بسیار کم به نظر برسد؛ اما جالب است بدانید باتریهای روی-کربن امروزی نسبت به نسخه‌های اولیه‌ای که بیش از ۱۰۰ سال پیش عرضه می‌شدند، ۴ برابر ظرفیت بیشتری دارند.
باتریهای آلکالاین (Alkaline)
یا قلیایی نوع دیگری از باتریهای غیر قابل شارژ هستند که انرژی خود را از واکنش بین روی و دی‌اکسید منگنز (Zn/MnO2) تأمین می‌کنند. البته نوعی از باتریهای آلکالاین با قابلیت شارژ مجدد نیز وجود دارد؛ اما به اندازه‌ی دیگر انواع باتریهای شارژی متدوال نیست.
در مقایسه با باتریهای روی-کربن، باتریهای آلکالاین چگالی انرژی بالاتر (بین ۳ تا ۵ برابر بیشتر) و عمر قفسه‌ی طولانی‌تری دارند.
